ثبت شده درتاریخ یکشنبه22بهمن1391به شماره سریال222496 درسایت شعرنو
سایتهای : شعریک – شعرناب – فیس بوک
همچوبارانی شدم همراه سیلابی روانم
میچکد دردی گران ازلا به لای استخوانم
شعله ی شمعی درونِ محفلِ رندانه گشتم
تا بسوزاند دراین جمعِ حریفان جسم وجانم
درمیان بی کسی ها سایه هم با من نسازد
چون نمی خواهد دراین غمها بماند هم زبانم
پشت هم تاریکی وُتنهاییِ شبهای پروهم
دربهارعاشقانه این چنین خشک وُخزانم
غصه ی نامردمی ها تاروُپودم را شکسته
نی که ازشوریده گی های زمانه ناتوانم
خنده ها زخمی شده آهنگ شادی رفت ازلب
لاف آزادی زدم ، اکنون بسوزد آشیانم
درجوارمن هزاران دشمنِ نادان نشسته
ناتوان گشتم ستیزم ، چون ندارد زه کمانم
تاسحردرسجده بنشینم شودحاجت روایم؟!
من که میدانم ندارد یک ستاره آسمانم ؟!
s@rv
**
یک زائو !
برای تولد هزارقلودرد ؟
چگونه؟!!!!!