ثبت شده درتاریخ شنبه 11فروردین 97 بشماره سریال درسایت شعرنو

اینستا گرام

دلم افتاده برخاکت مکن له چونکه میمیرم

اگرچه کشتن دل زیر پایت گشته تقدیرم

ازاین دنیای وانفسا پریشانی نصیبم شد

رهایم کن ازاین نکبت زمانه کرده تکفبرم

نفس خَم گشته درسینه،فشرده زخم احساسم

که من درسوگ آزادی،همیشه پا به زنجیرم

تعفن کرده احوالم ، ازاین کابوس ویرانگر!

چراژولیدگی هایم ، چنین افسرده تصویرم !؟

مراآزادزاییدند، ندانستم دراین زندان

اسیر نانجیبانی ، پُراز اکبیر وتزویرم

توهم مشکن مرادیگر ، شکستم ازدرون خود

بگیردستان بی جانم ، جوانی رفته وُ پیرم

بیادل را رها کن ، وقت دل بردن نمی باشد

بشو مشگل گشا ، نامردمی ها کرده تسخیرم

s@rv

shereno.com/profile.php?id=5531