مثل تاس تخته نردیم

ثبت شده درتاریخ شنبه20 مرداد97بشماره سریال درسایت شعرنو

اینستا گرام

ما دراین دنیای وانفسا ، پرازکابوس ودردیم

آنچنان بیخودشدیم ، باخود دمادم درنبردیم

زخم سنگینی زدند بردل ، نجیب ونا نجیبان

خسته ایم ازعاشقانِ بذله گو ، با خودچه کردیم

مانده ایم درشهر خاموش ، کوچه های غم گرفته

روزوشب درخود بغلتیم ، مثل تاسِ تخته نردیم

همچویک آتشفشانِ یخ شدیم بی عشق وشادی

درکنارعشق سوزان ، همچنان ما سردِ سردیم

سرگریبان ، بارِ سنگینی بدوش و خسته ازراه

بی رفیقان میرویم ازآشیانه ، برنگردیم

چون غریبه دردیارِ خودشدیم حیران وویران

دربهارانی خزان گشته ، درختی زردِ زردیم

**==**==**==**

بگشای درِخانه که غم، شده مهمان امشب!

چه کنیم ؟ خوگرفته به سراپرده ی ما!

دیرگا هیست او منتظر است ، بسوزد، جان وتن من

قفل برچفت درخانه مزن،اوشده خسته ی راه

اسیراست پشت درِ ما

مهمان است ، عزیزاست ، برکلبه ی ما

جام اشکم تو بیار ، که بریزم برای دل او

تا نوشدوسیراب شود

وآسوده شودخاطراو

اخم ازچهره ی خود برچیند

طبابت بکند خنده بی معنی ما

گرکه درمان نکند ، غم برودازاینجا !

چه کنیم بی غمها ؟

که تلاطم بشودسینه ی ما

وپریشان حالیست درخنده ی ما

باز کن در

اومنتظر ضجه ی ماست

تاکُشد شادی مستانه ی ما

که بمانیم من وتوبا غمها ، زیراین سقف سیاه

افسوس نمیداند او

سالهاست ، غصه هارفته به باد!

همه ازخاطرِ ما...!

 s@rv

shereno.com/profile.php?id=5531