غزل های    دادا                 

زلال های دادا :  http://dadazolal.blogfa.com/

غزل های ترکی دادا:

 http://dada100.blogfa.com/

غزل های ترکی دادا

سحاب رحمت

( غزلی در مقام حضرت علی علیه السلام )

***

علي (ع)  اي  زلال تر  از همه  گلِ  مهربان هـزارها

و  مــروري  از  ادب ِ  خدا  به  ميان ِ عــاطفــه دارها

علی  ای  نهایتِ  عاشقی ، میِ   جاری از  لب  آسمان

و  جمالي  از  حق  ِ لامكان ، دل ِ روحبخش  ِ خمارها

همه جا  نظـر فكنم  تويي  و درين ميانه حصار «من»

چه غــرورها  كه  در آينه  شده  پرده  همچو غبارها!

تو  شكوه ِ  باغ ِ  وصالمــي  ، تو ظهور روح كمالمي

در  رحمتت  بگشا  رسد  به اميــــــد ِ خويش  چنارها

تو  امير  منتخبي  جهان  به  وجود  نــاز  تـو   آرمَــد

كه  دمــي   نگاهت  اگـر بُري  شكند  خطوط  مدارها

علي اي  كه  مظهر ِدادي  و لب  ِنوش  باور ِ تشنگان

بشكن  ظهور ِخــزان  را  بـــرسان  طلوع ِ  بـــهارها

قدحي  ز نور تو  عقل  را  به  حضور عشق  در آورَد

كه مطيع  روشني ا َست  در همه فصل، شبـدل ِ خارها

مــن از آسمان ِ محبّـتت  بجـز  از  ستـــاره  نچيــده ام

نـه  خمارِ غيرِ  تـو   گشته ام   نه  اسير ِ ناز ِ  نگارها

به  دادا   عنايتي  از  تو  باد  اي  امیر  گلشنِ  عارفان

كه  سحاب ِ رحمتِ  حقــّي و به تو بسته  دل  گلزارها

***

اتفاقات جهان

نور خود بی عشق در عالم نبارد آفتاب

با امید سبزه زائیدن شد آبستن سحاب

درس گیر از اتّفاقات جهان هفت رنگ

روز نو  گردیده هر دم با هزاران انقلاب

آن گل قاصد که بین اطلسی ها قد کشید

«هرزه» خواهد گشت نامش باز خواهد شد خراب

این یکی جوجه که می گیرد ز مادر کِرم ها

خود بسان کرم خواهد رفت بر کام عقاب

هر زمانی سُرخی  صورت ، نشان شرم نیست

گاه گاهی بی حیایی نیز دارد التهاب

خاک بر آن سجده ای که از ریا دادا فروخت

حیف بر آب وضو که خرج کردی بی حساب

احیای حق

*

اگــــــــر می گویـم  از انـصاف حتماً جای حقّی هست

وگــــر خشنـودم  از کـاری در آن  احیـای حقّی هست

خــدا  را  نـاظـــــــــر  اعمـال  در کــلّ  جهــان  بینــم

خـــــدا را  آنـچنـان  بینم  کـــه  او جویای حقّی هست

صداقتـهــــای جـاری را  ز مــوج  عـــشق بـایـد جست

کــه یـک رویش  همیشه  بـر لبِ دریــای حقّی هست

دلا!  رو کـــن بــه سویی کــــه در آنـجـا نـورهــا بینی!

وَ  نفعی  را  ستـان کـه  در  پی اش سودای حقّی هست

دلـــم را  بستـــــه ام  بـــر خـالـــق  ِ دیـــروز و امـروزم

بـدان  امّیـــد کـــه  روشنتریـن فــــردای حقّــی هست

ز سیـل  ِ اشکِ  مظلومـان و ســوز  ِ آه  مــی تـرســم

و  خوشحالم  به  رنـجی که  در آن  ابقای حقّی هست

اگــــر کـانـونِ  داد ،  احساس  می بـارد  تــــو  را  دادا

بـرایت  از  عـدالـت  لــذّتِ  زیـبــــــای  حقّـــی  هست

 *

1391 هجری شمسی

تقدیم به دادگستران و کارشناسان رسمی محترم دادگستری

تبریز -  مهندس ابوالفضل عظیمی بلویردی ( دادا بیلوردی )

ناظر عالی فضای سبز سازمان سیما و منظر و فضای سبز شهرداری تبریز

مرغ  را    جان   گر  نباشد  ،  بال و پر  هیچ است  هیچ

همچنانکه   در   کفِ   مرّیخ ،  زر   هیــچ   است   هیچ

در  رهِ   آن   دوستی   کــــــــــــــــــه     یـادت    او   را    تلخ   بـاد

بگذری  از  جــــانِ  شیرین   هم   اگــــــــــــــر   هیچ  است هیچ

مـــــــــــار   را    زهـرِ   درون    بنموده    پیشِ   چشم   زشت

هرچـــــه ریزی  روی  ماری  پس  شکــر  هیچ  است  هیچ

دل   مبند    آهنـگِ    هـــــــــــر   قلبِ   جـــــــــــــــدا   از   روح   را

چونکه جسمی خاک شد خون  و  جگر هیچ است هیچ

بر  کسی   کــــــــــــــه    می کند   آغـــوش    دنیـــــــــــا   را   حریص

گفتن  از   اســـــــــــــــرارِ   تنهایی    دگــــــــــــــــر    هیچ  است  هیچ

مـــــــــــرد   آن  باشد   کـــــــــــه   دادا !   حـــرف   گیرد   از   نگاه

لب  تکان  دادن   بـــــه   دنبالِ   بَصَر   هیــــچ  است  هیچ

دادا - دوم بهمن 1400 هجری شمسی

ابزارک تصویر

ماسک

لبت را پشت ماسکی کرده ای پنهان ، یعنی چه ؟!

برایم  می فروشی  عشوه  را   آسان ، یعنی چه ؟!

شکارم  می کنی  با  آن  دو  چشمِ   نرگس ِ جادو

ز من می گیری آخر دین و هم ایمان، یعنی چه ؟!

صدای  خنده ات  را  بلکه  نشنیدم  من ِ عاشق!

چرا با خنده هایت میدهی جولان؟، یعنی چه؟!

زبان ِ عشق  را   من  میشناسم   گاه گاهی   تو

خجالت می کشی خوانی  مرا  مهمان ، یعنی چه ؟!

زمانی  ماسک را  شاید که  من  بردارم از رویت

شنیدی این خبر گفتی که باشد،هان،یعنی چه ؟!

تو هم مثل ِ دادا در خلوتی چون شمع می سوزی

ولی  محروم  میداری  مرا  از  آن ، یعنی چه ؟!

مقــامِ   عشـق   تسلیمِ   کووید ِ  نوزده    کردی

نمیجویی تو  این ویروس را  درمان ، یعنی چه؟!

دادا

تو را در خلوتی آغوش خواهم کرد وحشتناک

وَ آن شهد لبت را نوش خواهم کرد وحشتناک

دهانت آتش از جنس اناالحق دارد ای مه رو

تو را خواهم چشید و جوش خواهم کرد وحشتناک

زلال اشکم از پیمانۀ چشمم سرازیر است

زبانم را بدان خاموش خواهم کرد وحشتناک

شبیه آن که رویش را به سیلی سرخ گردانَد

خودم را با تو دوشادوش خواهم کرد وحشتناک

چنان سرمست خواهم شد که گویی بایزیدم من

و روح ِ خویش را مدهوش خواهم کرد وحشتناک

تو وقتی راز دل آهسته خواهی گفت بر دادا

به اسرار درونت گوش خواهم کرد وحشتناک

.

سروده شده  در تاریخ هشتم مردادماه سال 1400

دادا

*
در خلوت من چقدر زیبایی تو
مانند گلی لطیف و رعنایی تو
کام دل عاشق از بهارت پیداست
امروزترین وصالِ فردایی تو
شهد لب تو راز عسل دارد بیش
وقتی که ز جنس عشق پیدایی تو
ای شهر تنت ز آتش عشق غنی
پر شعله ترین ناز ِ فریبایی تو
در هیچ فرشته فهم تو جاری نیست
جذابترین حالت رؤیایی تو
اسرار نگهدار که همچون دادا
در عشق همی غریب و تنهایی تو

*

غزل

*

نور خود  بی عشق  در عالم  نبارد آفتاب

با  امیدِ سبزه  زائیدن  شد  آبستن  سحاب

درس گیر از اتّفاقاتِ جهانِ  هفت رنگ

روز نو گردیده هر دم با هزاران انقلاب

آن  گلِ قاصد  که  بینِ اطلسی ها  قد کشید

«هرزه» خواهد گشت نامش باز خواهد شد خراب

این  یکی جوجه  که  می گیرد  ز مادر، کِرم ها

خود  بسانِ کِرم  خواهد رفت  بر کامِ عقاب

هر زمانی  سّرخیِ صورت ، نشانِ شرم  نیست

گاه گاهی  بی حیائی  نیز  دارد  التهاب

*

دادا بیلوردی

شما چطو.ر؟

من خسته از زمین و زمانم ، شما چطور؟

آغوشِ غم ، شبیه ِ کمانم، شما چطور ؟

دیگر تکان نمیخورد این پای تشنه ام

دستی شکسته کوزه ی جانم، شما چطور؟

دیشب به جانِ خود، همه دشمن نموده ام

از اینکه سخت طالب ِ نانم، شما چطور؟

گاهی خوشم به قهوه و یک چای میوه ای

گاهی به آب هم نگرانم ، شما چطور؟

دیگر شبیه ِ مرده  سر ِ سفره می روم

تنها به چشم ِ ساده جوانم، شما چطور؟

اصلاً  دلی  به  فکرت ِ دادا  نمی تپد

از نو اسیر ِ خطّ و زبانم، شما چطور؟

*

#غزل_دادا_بیلوردی

#Dada_Bilverdi

#غزلهای_دادا

#شعردادا

#غزل

#دنیا_غم

#خسته

#شعر

#تبریز

#دادا

#بیلوردی

#بلویردی

#شاعر

#رسالت_شاعری

#شعر

#قهوه

#آب

#نگران

#سفره

#تشنه

#کوزه

#کمان

#اسیر_زمانه

#شعر_روز_معلم_دادا

هدایت است و محبّت ، تلاش و کار معلم

خدا شود همه ساعت ، أنیس و یار معلم

ز قفلِ جهل هراسی ، ز درب ِ بسته غمی نیست

کلیدِ علم  چو باشد  در اختیار معلم

خوشا به حال کسی که عطش به چشمه ی علم است

گرفته  روزی  خود  را  ز  روزگار معلم

فرشته  هیچ  ندارد  چنین  مقام و شکوهی

بوَد  کنار خدا  او ، خدا  کنار  معلم

ز بذرکاری ِ مهر  و  شکوفه باری ِ خرداد

همیشه  هست  امیدی  در انتظار  معلم

تمامِ فصلِ خزان  و  تمامِ فصل زمستان

چو شاخه ای  بوَد  و  میوه اش بهارِ معلم

کم است چون بنمایم به دست های  قلم گیر

هزار دسته گلی را  دمی  نثار معلم

زلالتر  ز معلم  ندیده  کس  به جهانی

دلم  فدای  روانِ بزرگوارِ  معلم

به غیر شعر نچیدم  متاعی از دلِ دادا

سروده  این غزلش  را  به  افتخار  معلم

*

دادا  بیلوردی - تبریز-   بهار 1393 . هـ.ش

#دادا_بیلوردی_وصف_معلم_روز_

#Dada_Bilverdi

#غزلهای_دادا

#شعردادا

#داداغزل

#روز_معلم_مبارک_باد

#شعر_روز_معلم

#معلم

#تعریف_معلم

#وصف_معلم

#روز_معلم

#شعر

#غزل

#دادا

#غزل_ائل گؤلی_دادا

در بهاران،لاله ی اردیبهشت

ائل گؤلی را کرده مانند ِ بهشت

می توان اینجا نهالِ دل نشاند

می توان گلهای رنگارنگ کشت

می توان در صفحه ی گلبرگها

بر خدای عاشقان احسن نوشت

ائل گؤلی تبریز را انگشتر است

دارد از این باغشهر ِعشق خشت

پای نِه  بر دور ِ استخر ِ زلال

ساعتی خوش باش ای زیبا سرشت

عشقبازی های  دادا  را  نگر

دیده پوش از هرچه آید بر تو زشت

*

#غزل_دادا_بیلوردی

#Dada_Bilverdi

#غزلهای_دادا

ایل گلی.ائلگلی.ائل گلی . ائل گؤلی. تبریز. لاله.بهار.عشق.عاشقانه.عارفانه.شعر.وصف.طبیعت.زیباترین

#غزل_بهار_دادا
 

فصل گل و درخت و هزار آمدست باز
وقت وصال و عشرتِ یار آمدست باز
عطرِ نیایش از لبِ شب بوست آشکار
طرْف ِ چمن نسيم  ِ نگارآمدست باز
مطرب  بزن  به  سينه ي  چاكي   بنفشه وار
يارم  قدح  به دست  وخمار آمدست باز
دلدادگان  ِ سرو  ِ سهي  را   نويد   باد
نرگس  به  گل  نشست  و بهار آمدست باز
در لاله زارِ سجده   و   تسبيح ِ غنچه ها
گلبوته هاي   ورد   به   بار آمدست باز
خواهي  اگر تو معرفت ِ كردگار را
بنگر شكوفه  چون  تن ِ خار آمدست باز !
عمري پي اش اسيرم واكنون به پاي خويش
دلبر چو سايه  زير ِچنار آمدست باز
حاصل  مرا  ز كلّ ِ نمازم  دو بوسه  بود
كز لذّتش   بهانه   به  كار  آمدست   باز
عشق ِ دادا  نشسته  به گـُل در لبِ ِ جويي
با یار ِ دلشكسته  كنار آمـدست باز
*
#دادابهارغزل
#غزلهای_دادا
#عارفانه
#بهارطبیعت_گل_تبریز

مباد بر دل نرم تو سنگ تر بشوم

مخواه درصفِ عشقِ تو لنگ تر بشوم

تو ماه شو وَ دوباره مرا به قلّه رسان

مگر به شوقِ وصالت پلنگ تر بشوم

بتاب رنگِ سیاهی ز روی من ببری

که در اواخرِ عمرم قشنگ تر بشوم

بگیر خستگی ام را دوباره از دل پیر

برای از تو نوشتن زرنگ تر بشوم

روا مدار شبی را بدون تو سپرم

که در دو راهی ِ آلوده  منگ تر بشوم

چقدر دُم  بتکانده  بر آب بوسه زنم؟!

مرا ز برکه در آور نهنگ تر بشوم

بهارِ من! سفری کن به ریشه های دلم

جوانه ها زده خوش آب و رنگ تر بشوم

ز باغِ صلحِ بهشتم، چنین که خشکیدم

مجوی فصلِ خزانی چو جنگ، تر بشوم

اگر به سبکِ زلالت گشائی ام سینه

نه پُر ز غصّه بگردم، نه تنگ تر بشوم

بکش به جانبِ آغوشِ گرمِ ِ خود، باری

دل از غبار بشویم قشنگ تر بشوم

#غزل_دادا_بیلوردی

آغوشِ سیلم ازغمِ سودای چشمهات

درحسرتم که دل بنهم  لای چشمهات

خواهم چشید سیبِ جمال تو را ز شوق

خواهم رسید  برلبِ  دریای چشمهات

دیری  نپاید  اهلِ  تماشا فدا کنند

خود را بدونِ چون و چرا پای چشمهات

امروز من غریبه ترم  عقل  را مگر

مجنون شوم  به  لیلیِ فردای چشمهات

با نیزه های آتشِ  پلکت  هدف  شدم

غرقِ  تبم  ز سوزشِ  گرمای چشمهات

ای وای ازآن قیامتِ  پُر شورِ نازهات

فریاد ازین  اسارتِ  دنیای  چشمهات

جرأت نکرده هیچ کسی تا بیان کند

ابروی  تو کمان شده  بالای چشمهات!

از من گذشته ، رامِ  تو  در دامِ  خلوتم

مخمورتر ز جامِ   تمنّای  چشمهات

شهرِ دلم  گرفتی  و این  کشورِ  وجود

تسلیم  شد  به  قامتِ  والای چشمهات

باری شبانه  پرده  کِش  از مَردُمت مگر

بیند مرا سَحر همه  رسوای چشمهات

در خدمتم که  بوسه  دهی  جان دهم تو را

تعجیل کن به  خواهشِ  دادای چشمهات

*

#دادا_بیلوردی

#غزل_رسوای_چشمهات

#عاشقانه_عارفانه

#آغوش_سیلم_از_غم_سودای_چشمهات

#Dada_Bilverdi

#شعر_غزل_عرفانی_چشمهات_عشق_دادا

غزل-بهار#

*

بهار آمده خود را کمی تکان بدهید

برای قلب ِ مریض و شکسته جان بدهید

همیشه حال ِ زمانه چنین نمی ماند

امید ِ زندگی اینک به عاشقان بدهید

رسیده آخر ِ عمر ِ خیال ِ خسته دلان

برای مژده، همین را به سالکان بدهید

زلال ِ باور ِ ما را در آسمان ِ خدا

برای اهل ِ توهّم کمی نشان بدهید

کجا شد آنکه به دادا کنایه ها می گفت

اگر نمرده برایش ز نو امان بدهید

ز بوسه پر شده جانم خدای را مددی

به طرح ِ عشق برایم لب و دهان بدهید

*

دادا-بیلوردی#غزل-بهار#

#غزل_ترکی_دادا_بیلوردی

*

باخمادین عاشقینه،چاتدی گئنه صُبح، شاما

ای جمالی منِ شیدایه معطّر شاماما

بی وفالیق اوخونی  وورما  بو یانغی  دؤشومه

یئتیشیم  رحم قیل  اوُ  باده ی حُسنونلا  کاما

منده بیر اینسانام  آخیر سنه  بئل  باغلامیشام

باغریمی یارما، هئچ اولمازسا جواب وئر سلاما

یاغماساندا باری  بیر لحظه  گورولده  سئوینیم

یالواراندا، بیری  دیل  یاره سی  وورماز آداما

قلبیمین  شیشه سینه  بالِ مگس  دَه یسه  سینار

نه کی  سن  داشی  گؤتور زیددا  منیم  قابیرقاما

آیاغین اوسته  دؤشَندیکجه  یارام  سیلکه له نیر

قورخورام  سیچرایا  آنجاق، اوره گه  قانی  داما

دادایا  ذرّه  محبّت  ائله  دور سونرا  آپار

بیر عؤمور قلبینی کؤنلونده  یانار عشقه  یاما

*

#غزل_دادا_بیلوردی

#قلبیمین_شیشه سینه_بال_مگس_ده یسه_سینار

#عشق_غزل_ترکی_دادا

#دیل_یاره سی

#تورکجه_شعر

#یانار_عشق

#عاشقانه_عارفانه_غزل_دادا_بیلوردی

#اوره ک_قابیرقا

#باخمادین_عاشقینه_چاتدی_گئنه_صُبح_شاما

#بهار_1367_هجری_شمسی_دادا

رسوای چشمهات

آغــوشِ سیـلم ازغــمِ سـودای چشمهات

در حسرتـم کـه دل بنـهم  لای چشمهات

خواهـم چشیـد سیبِ جمال تو را ز شوق

خواهـم رسیـد  بـرلبِ  دریــای چشمهات

دیــری  نپـایــــد  اهـلِ  تماشا فـــدا کنند

خود را بدونِ چون و چرا پای چشمهات

امــروز من غریبه ترم  عقـل  را مگــر

مجنون شوم  بـه  لیلیِ فردای چشمهات

بـا نیزه های آتشِ   پـلکت  هـدف  شــدم

غرقِ  تبم  ز سوزشِ  گرمای چشمهات

ای وای ازآن قیامتِ  پُر شورِ  نازهـات

فـــریاد ازین  اسـارتِ  دنیـای  چشمهات

جـرأت نکــرده هیـچ کسی تــا بیــان کند

ابـروی  تو کمان شده  بالای  چشمهات!

از مـن گذشته ، رامِ  تو  در دامِ  خلوتم

مخمورتــر ز جــامِ   تـمنـّای  چشمهات

شهــرِ دلم  گرفتی  و این  کشورِ  وجود

تسلیــم  شد  به  قامتِ  والای چشمهات

بـاری شبانه  پرده  کِش  از مَـردُمت مگر

بیند مـــرا  سَـحر همه  رسوای چشمهات

در خدمتم که  بوسه  دهی  جان دهم تو را

تعجیل کن  به  خواهشِ  دادای چشمهات

دادا بیلوردی

بهار 1385

آیی سر مزارم

*

دانی که همدمِ من هر پنجشنبه آه است

چشمِ مریضم اندر آغوشِ غم به راه است

سرریز می کند چون آتشفشانِ دردم

گاهی گدازه هایش تفسیرِ یک نگاه است

شاید تو باز آیی وقتی که من نباشم

امّا که شعرهایم بر عاشقی گواه است

دل می تپد عزیزم در پیکرِ زمانها

گویا خبر رسیده یوسف (ع) به قعرِ چاه است

از شهرِ خود زمانی گر تو گذر نمایی

حالِ مرا نپرسی، یک عالمی گناه است

تو چون گلِ تواضع در گلشنِ عروجی

من هم از این تقلّا قصدم نه اینکه جاه است

مشغول ِ مشكلات  و سـاعتْ شمارِ عمرم

بر عاشقانِ چون من، الطافِ تو پناه است

راضی شدم  بر آن هم  آیی  سرِ مزارم

باشد  ترابِ پایت  اینکه  مریدِ ماه  است

پژواکِ خسته ام را بشنو که روزگاری

تلفن زنند بر من، گویند: اشتباه است

دیگر  صدای دادا  نزدِ قلم  بخوابید

روحش به آسمان شد ، جسمش به زیرِ کاه است

*

دادا-بیلوردی#

انتظار#عارفانه#شعر-عشق#عالم عرفان#معنوی#عاشقی#پژواک خسته#گناه#عروج#عشق#عرفان#مریدِ ماه#

Dada-Bilverdi#