ثبت شده درتاریخ یکشنبه 16دیماه 97 بشماره سریال درسایت شعرنو
اینستا گرام
نقطه چین کن نام من را تاندانندکیستم
همچوپروانه کنارشمع سوزان زیستم
غرق گردیدم میان خاطرات تلخ خود
گم شدم درعاشقی، دیگرندانم چیستم
سیل میبارد به روی گونه های سرد من
ساحلی خشکیده ام، ماننددریا نیستم
گاه میرقصم گهی خندان وگه دیوانه ام
خسته ام ، ازبی وفاییهاچنین بگریستم
سروبودم ، تاشکستم پرپرم کردند ولی
ریشه جان داردهنوزم، مانده این تندیستم
توده ی بدخیم عشقی دردلم جاداده ام
گرچه میسوزم چوپروانه ولی می ایستم
s@rv
Shereno.com/perofile.php?id=5531