بشکنم این آینه تارنگ رخسارم نبیند
زشتی این صورت خشکیده وزارم نبیند
اشک چون بارددرآن موج خروشانم نبیند
غم درون چهره آشفته از حالم نبیند
مادرم اززشتی رخسار من ماتم گرفته
میروم ازکوی اوتارنگ رخسارم نبیند
دورازاین کاشانه درحسرت نشینم
تا نوای ناله ها واشک چشمانم نبیند
s@rv