باغبان

 

شادمانی ها نگیرید ازدلم ، بیش ازاین دیگر نخندید بردلم

باغبان با گل فروشم عهد بست ، تا بچیند شاخه شاخه حاصلم

نو نهالی بودم اندر باغ او ، رشد کردم شاد کردم جان او

گل شدم با غنچه های ناز وباز ، حال گشتم من اسیر دست او

تیغ برا میزند برپیکرم ، او بچیند برگ برگ خاطرم

میدهد من را به دست دیگران ، تا فروشندم مرا بااین وآن

ریشه ام درخاک ماند من دربدر ، دردرون ظرف آبی بی اثر

بچه ها تا میرسند درپای آن ، برگهایم را بچینند بی امان

ریشه من درگلستان خشک شد ، پیکرم درظرف آبی زشت شد

تا جوان بودم درون ظرف آب ، غرق بودم دردل آب وگلاب

پیرگشتم زاردرآن ظرف آب ،کی توانم چشم بندم سوی خواب

تا که خشکیدم مرا دورم کنند ، ازمیان جمع خود بیرون کنند

من که روزی درگلستان گل شدم ،حال درپس کوچه ها پرپر شدم

s@r