تنها نامی ویادی

 

درانتظار دیدن رویت نشسته ام

ای کاش میدانستی انتظارچیست

امشب چراغ خانه خاموش است

امشب دلم پریشان است

امشب لحظه هایم پایانی نیست

هرلحظه برایم زمان طولانیست

امشب خموش و ساکت درساحل خیال آرمیده ام

وبرعمق دورها مینگرم

چشمم درانتظار تست

قلبم اسیرراه توست

وقتی صدای خش وخش برگها میشنوم

گویم صدای گامهای آرام توست

که نرم نرمک بسویم میخرامی

اما نه این صدای اشک درختان است

که زمین را میپوشاند

وشاخه ها که برریزش  برگ برگ رگهاشان نظاره میکنند

و آن باد خشمگین که بر دامن خشکیده شان تازیانه  میزند

چنانکه برپیکرمن ومن همچنان خسته  ودلتنگم

درخت درانتظار باران ومن درانتظار تو

تنها صدای شکستن شاخه ها مرا بخود میاورد

و باز فراموشی آنچه گذشت غیرازفراموشی تو

دراندیشه خیالم سایه تورا مینگرم

ا ما هرچه نزدیکتر میشود سرابی بیش نیست

ومن باز تشنه تو

درانتظاری سخت تر ازآخرین نفس ها ی عمرم

من درآخرین سکوت میمانم

چون توخواهی آمدمیدانم

همچون عروس دریاها

همچون فرشته های آسمان  بابال های پرکشیده

ا رام وسبک بال

با لبی خندان  اما چه دیر..!!!

تو باید تا افق اشک ماتم بریزی

ومرا درزیر برگهای خشکیده مدفون کنی

دوباره تنهاباز گردی چون دیگر انتظاری نیست

ومن تنها ی تنها برای همیشه میمانم ومیشنوم نغمه های ماتم تو

میدانم  دگرروزی ازاین دیار میگذری  واشکی دیگر

امانه جسمی .نه برگی نه شاخه ای درانتظار باران

تنها نامی ویادی که فراموشت شودآخر

s@rv