قصه وُ افسانه ام

 ثبت شده در تاریخ چهار شنبه 17 فروردین 1390 به شماره سریال 124787 در سایت شعرنو

وسایت شعرناب

**

ای رهگذربگذرتوازاین خانه ی ویرانه ام

من آشیان گم کرده ام،با این دل غمخانه ام

چون لب فروبستم دگربادردوغم هم خوشدم

راهی نباشد درسرا ، آواره ی میخانه ام !

ساقی بریزجام دگرازخوددمی بی خودشوم

دیگرتوآزارم مکن ، پر کن دگرپیمانه ام

اشکی نماند بردیده هاخشکید آب چشمه ها

شادی فراری شد زمن ازبا رغم مستانه ام

این روزگارپرفریب برماچه دردآورد پدید؟

دیگرندانم حا ل خودحتی زخود بیگانه ام !

خشکیده برگ وُبی بَرَم تیشه زدند برپیکرم

پژمرده گل گشتم دگرچون شمع بی پروانه ام

من صید دردامش شدم ،زنجیر برپایم زده !

شاید نمیداند که من چون عاشقی دیوانه ام

گاهی طبیب دردمن !  گاهی مرارسوا کند!

غمها شده مهمان من درهرشب وروزانه ام

مارا نباشد محفلی !  تاجمع دلداران رویم

آواره درصحراشدم، چون بی خبرازخانه ام

چون شمع سوزانی شدم کَزگوشه گریانم هنوز

آخرچه باشد دردمن چون روزوشب آواره ام

سودازده عشقیم وُ کس باماوفاداری نکرد

سوزددل رسوای من خاموش شد کاشانه ام

ای ساربان بی خبردیگرمپرس ازمن خبر

خاموش روبرکس مگواین قصه وُافسانه ام

s@rv