ای شمع بسوزی ...!

 ثبت شده در تاریخ یکشنبه 1 آبان 1390 به شماره سریال 147342 در سایت شعرنو

وسایتهای : شهرشعر- شعرتک – پارس پوئتس

وقتی زخنده های تلخ خودسیر میشوم

بااشک دیده دوباره زمین گیر میشوم

یک دم نگاه به رخنه ی دیواردل کنم

گاهی به آینه بنگرم که من پیرمیشوم

ازبخت شوم خودزمحنت ایام خسته ام

همچون تغارترک خورده زاروشکسته ام

تنبور من شده چون بوریا پاره ای دگر

آنجا که سازنسازد، دلم برچه بسته ام !

درلابلای روز، خون براین جگر کنم

درتنگنای یک قفس، شب را به سرکنم

امروزچومیرود، مهمان فردای دیگرم

این کهنه لباس تنگ ، تاکی به برکنم

عمرم به سررسیده وُشادی ندیده ام

زین روزگارتلخ چه غمها چشیده ام

من هم جوارغصه ، نشستم کنارغم

هرروزمن خزان که بهاری نچیده ام

ای شمع بسوزی، که نباشی تومرهمم !

کمترتوزاره کن که خیس گشته پیرهنم

مهمان من شدی تو مراروشنی دهی !؟

یااینکه آمدی شعله فروزی براین تنم!؟

s@rv

http://daftaresher.mihanblog.com